— Бір рет тұрмыс құрған әйелге мен үйленбес едім. Себебі, біздің қазақтарда, біздің ұлтымызда ондай жоқ.
— Мен тұрмыста болып келген қызға үйленбеуші едім.
— Қыз бала арын сақтағаны дұрыс. Мен арсыз әйелді алмаймын.
— Дұрыс адам болса, үйлену керек. Біреулер отбасы жағдайына орай айырылысып жатады. Ал ар жағында ол дұрыс адам болып, дұрыс отбасы құра алатын болса, үйленуге болады.
— Жоқ, өз басым қарсымын. Бұрын қателік жасаған адам, тағы қателікке ұрынатын шығар деп ойлаймын.
— Өз басым үйленбес едім.
— Жоқ, себебі, отбасын құру деген өте маңызды қадам. Менің нағыз махаббатым міндетті түрде бұрын-соңды тұрмыс құрмаған болуы керек. Бір рет қана тұрмысқа шығуы керек деп ойлаймын.
— Әр қыз әртүрлі ғой. Өз басым үйленер едім. Онда тұрған ештеңе жоқ.
— Тағдыр солай болса, мүмкін, кім біледі?
— Болады ғой үйленуге? Олар да үміті бар адамдар. Ажырастым дегенде, қарамай кетуге болмайды.
— Ажырасты екен деп, бөліп-жарып қалдырмайсың. Ол да адам баласы. Өз басым үйленетін едім.
— Әрине, ол да адам емес пе? Қоғам өзгеруі керек, бұл адамның өмірі ғой. Онымен олай ойнауға болмайды. Өмір болған соң әркім өз бақытына лайық.
— Екі жас келіссе, ажырасып, қайтадан қосылса, болады.
