Судың эвтрофикациясы деп – судың биогенді элементтерімен, әсіресе фосформен, азотпен немесе құрамында осы элементтері бар заттармен баюын атайды. Этрофикация (грек тілінен аударғанда гу- жақсы, трофе — қоректену) – судың бай қоректенуі.
Этрофикация мысалында экологияның маңызды, тізбекті, табиғи реакциялар, шектеутші факторлар әсері, су сукссиялары және басқа жүйелік қағидаларды көруге болады.
Этрофикацияның нәтижесі – балдырлар мен басқа өсімдіктердің қаратуында өсуі су қоймасында органикалық заттар мен басқада ағзалардың шіру өнімдерінің жиналауы болып табылады. Бұл өлген органикалық затпен қорректенетін оны бастапқы минералдық элементтермен көмірқышқыл газына дейін ыдырататын редуцент – ағзалардың санының артуына келеді. редуценттер тіршілік процесінде өлген органикалық заттарды интенцифті түрде сңіреді.
Сулы ортада аталған әсер судың маңызды қасеиті – тазалығының нашарлауына әкеледі. Этрофикацияның қолайсыз әсерлері олардың жылулық ластану кезінде артады. Жылулық ластану судың оттегі мен кедейлену жеделдетеді, себебі температура артқан сайын оттегінің ерігіштігін және биохимиялық процестердің интенцивтілігі әсерінен келеді.
Этрофикацияның табиғи және антропогенді факторлар туғызады. Олардың әртүрлі әсері тек интенцивтілігіне ғана емес, жекеленген процестердің миханизмдеріне байланысты.
Табиғи этрофикация болу жүреді және су қоймасының маңызды грунт және тау жыныстарының минералогиялық және химизиміне байланысты болады. Су қоры мол және кристалдық жыныстардың арасында араласқан су қоймалары этрофикацияға сирек ұшырайды. Олар мыңдаған жылдар бойы олиготрофты (қоректік заттарға кедей) жағдайда, олау болса таза күйінде қалады. Мұндай су қоймасының мысалы – Байкал көлі. Баяу этрофикация мұздық шығу тегі бар көлдерге де тән. Олар көлдің таза суының негізгі қоймасы. Мұндай су қоймалардың тіршіліктің аз болуына және төмен температураға байланысты өздігінен тазару қабілеті төмен. Сондықтан олар ластануға сезімтал. Келіп түсетін су ағыстарынан көректенетін шағын су қоймалары азотпен фосфардың қозғалғыш формаларымен қамтамасыз етілген және этрофикацияға ұшырауға бейім. Олар жастық (олиготрофты күйден пісіп жетілген мезатрофты) және қартайған (эфитрофты) күйге батпаққа, одан шынтезекті субстрантты қүрлыққа айналу арқылы өтеді.
Антропогенді этрофикацияға қазір барлық ішкі су қоймалары мен кейбір теңіздер ұшырайды. Оны туғызатын негізгі факторларға минералдық тыңайтқыштар, кейде жуғыш заттар (құрамына енетін беттік белсенді заттар форфарлық қосылыстар негізінде жасалады) жатады. Этрофикацияны тұрмыстық және өнеркәсіптік шайынды сулар рекрациялық әсерлер, ағым суларды, ағымсыз суға айналдыру және т.б. адам қызметі туғызады. Қоректік заттарға кедей (олиготрофты) табиғи сулардағы өндіруші ағзалар тобы негізінен ірі өсімдіктерден (макрофиттер) тұрады. Бұл өсімдіктер су қоймасының түбінде орналасып қажетті биогенді элементтерді су түбіндегі құрылымдардан сңіреді. Фотосинтез нәтижесінде бөлініп шығатын оттегі судың төменгі қабаттарында ериді. Судың жоғарғы қабаттары су түбіне көтеріледі және ауадан сіңірілетін оттегімен байтылады. Екі процесте тепе-теңдікте болады да, су тазалығын сақтайды.
Эфтрофтанған суларда өсімдіктердің биогендік элементтерді тікелей қоршаған судан сңіруге қолайлы жағдай жасалады. Бұл судың жоғарғы қабаттарында фитопланктанның интенсивті жиналуына және су түбіндегі өсімдіктердің оттегі жетіспеуінен жайылуына әкеліп соқтырады. Мұнда оны өлген планктон органикалық затын өңдейтін редуцент – ағзалар сіңіреді.